Η Τοσοδούλα

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805–1875) εμπνεύστηκε την Τοσοδούλα από μια φίλη του μικροκαμωμένη και με καμπούρα και αναμφίβολα από τη σκανδιναβική προφορική παράδοση και τα παραμύθια που άκουσε ως παιδί. Το γαλλικό κείμενο στη συγκεκριμένη έκδοση ανήκει στον Γάλλο συγγραφέα Νταβίντ Σολντί, που έγινε γνωστός για τις πρώτες μεταφράσεις των παραμυθιών του Άντερσεν στα γαλλικά.

Η Τοσοδούλα, ψηλή όσο ο αντίχειράς μας και γεννημένη σε μια γλάστρα, είναι σίγουρα διαφορετική. Την απαγάγουν και την ταξιδεύουν στον αέρα παρά τη θέλησή της. Τη διεκδικεί ο βάτραχος, ο μπάμπουρας και ο τυφλοπόντικας. Χάρη στο χελιδόνι, που την έσωσε και την φρόντισε, φτάνει στις ζεστές χώρες, κι εκεί συναντά το ξωτικό των λουλουδιών που της μοιάζει. Το ξωτικό θέλει να την παντρευτεί και να την κάνει βασίλισσα των λουλουδιών…

Πέρα από την αξία της ως κλασικό έργο και πολιτιστική κληρονομιά, η ιστορία της πολύπαθης αλλά προνοητικής Τοσοδούλας που τελικά καταφέρνει να μεταμορφωθεί, έχει πολλά να πει και για την εποχή μας.

Ο Μάρκο Ματσόνι δουλεύει με ξυλομπογιές, το απλούστερο υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος. Ωστόσο όμως ο Μάρκο το χρησιμοποιεί με τέτοιο τρόπο που ξεχνάμε ότι πρόκειται για μολύβια (πολλοί αναρωτιούνται μάλιστα τι υλικά χρησιμοποίησε). Οι εικονογραφήσεις του με ξυλομπογιά, πολύ δημοφιλείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνδυάζουν σχήματα και υφές, παίζουν με τις αντιθέσεις των χρωμάτων και χαρακτηρίζονται από τη λεπτομέρεια. Συχνά αναπαριστούν γυναικεία πρόσωπα, λουλούδια και ζώα, πορτρέτα και νεκρές φύσεις που διαπλέκονται σε μια εύθραυστη και λεπτή ισορροπία.

Μια νέα ματιά σε ένα μεγάλο κλασικό έργο του Χ.Κ. Άντερσεν, μια ιστορία που εξιδανικεύει τη φύση και την ανάπτυξη ενός παιδιού από τα μαγικά μολύβια του Μάρκο Ματσόνι.